Οι άνδρες δηλώνουμε δυσκολότερα ανίσχυροι και έτσι δεν ζητάμε εύκολα βοήθεια. Η κοινωνία δεν ευνοεί να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, θεωρείται αδυναμία για τους άνδρες. Από την εφηβεία μου είχα πρόβλημα με το βάρος μου. Από τα 14 ξεκίνησα δίαιτες, η πρώτη που έκανα ήταν με ένα σιρόπι και ένα πιπέρι, το έτρωγα για μια εβδομάδα ή μια εβδομάδα έπινα μόνο νερό. Το μόνο που κατάφερα ήταν να μην πάρω άλλο ύψος, έχω το ύψος που είχα όταν ήμουν έφηβος. Και όταν μετά τις δίαιτες έτρωγα, ύστερα τιμωρούσα τον εαυτό μου, με αποτέλεσμα το βάρος μου να αυξομειώνεται. Δεν είχα μέτρο στο φαγητό. Εάν μου άρεσε ένα γλυκό, δεν μπορούσα να σταματήσω εάν δεν έτρωγα όλο το κουτί με τα γλυκά, εάν μου άρεσε ένα φαγητό έπρεπε να το φάω όλο. Είχα αλκοολική συμπεριφορά με το φαγητό.
Έφτασα να παραιτηθώ από τη δουλειά μου, που είχε έμμεση σχέση με το φαγητό. Το πρόγραμμα το 2005 το έμαθα, μετά από μια μεγάλη δίαιτα στα 35 μου είχα χάσει 30 κιλά. Το τηλέφωνο των Ανώνυμων Υπερφάγων, το είχα στο κινητό μου για ένα χρόνο, αλλά δεν έπαιρνα την απόφαση. Ώσπου κατάλαβα ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια. Στα έξι χρόνια που είμαι στην ομάδα, άλλαξαν στη ζωή μου πάρα πολλά. Στα πέντε πρώτα χρόνια, προσπάθησαν να προσαρμόσω το πρόγραμμα στα μέτρα μου, να το κάνω πιο εύκολο, να το κάνω να μοιάζει σε δίαιτα, κάτι που φυσικά δεν απέδωσε. Τον τελευταίο χρόνο, όμως κατάλαβα ότι το πρόγραμμα λειτουργεί όπως είναι. Πρέπει να φτάσεις στον πάτο, να δηλώσεις ανίσχυρος και να δουλέψεις μέσα σου, σε όλα τα επίπεδα.
Για εμένα το πρόγραμμα των Α.Υ. είναι η μόνη λύση. Η αδελφότητα με στηρίζει και μέσα από αυτή βρίσκω δύναμη κάθε ημέρα για να αντιμετωπίσω το πρόβλημα με το φαγητό.