Είμαι ψυχαναγκαστική υπερφάγος και μανούλα (ο σημαντικότερος ρόλος της ζωής μου με διαφορά)…Έτσι λοιπόν, 10 μήνες μετά την πρώτη, ευλογημένη, εκείνη μέρα που τα βήματά μου οδηγήθηκαν από την Ανώτερή μου Δύναμη κοντά σας, ζήτησα απο τον δεκατετράχρονο γιο μου να μου γράψει με δυο λόγια πώς εκείνος αντιλαμβάνεται το “πριν τους ΑΥ ” και το ” μετά τους ΑΥ” της μαμάς του.
Ως αγόρι και ως έφηβος που σέβεται τον εαυτό του, έγραψε τα εξής επιγραμματικά:
- Πριν: αντοχές λίγες που πάντα πήγαιναν στο φαγητό, αποτυχημένες δίαιτες, λιγότερη αυτοπεποίθηση, χειρότερη ψυχολογία.
- Μετά: περισσότερες αντοχές, μείον δεκαπέντε κιλά περίπου, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση,καλύτερη ψυχολογία.
Πώς να κρυφτείς απ τα παιδιά….έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα….
Το μόνο που θα συμπληρώσω εγώ, είναι ότι είμαι εξαιρετικά ευγνώμων που μπήκα στην παρέα σας και εισπράττω σε καθημερινή βάση την αγάπη σας και την αγκαλιά σας, γιατί μόνη μου είμαι αδύναμη…απέναντι στις δυσκολίες της ζωής , που με μαθηματική ακριβεια με οδηγούσαν στο φαγητό. Κι επειδή -έτσι κι αλλιώς- δεν είχα ποτέ καλή σχέση με τα μαθηματικά, τώρα ξέρω ότι έχω επιλογή…να διαχειριστώ τις υποθέσεις της ζωής μου χωρίς επιπλέον φαγητό….
ΜΟΝΟ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗ ΦΟΡΑ.
Σας αγαπώ!